Van de redactie
Hallo allemaal,
Na alle enthousiaste reacties die ontvangen zijn na het uitkomen van de jubileum editie van de Semafoor is hier dan de tweede en laatste editie van de Semafoor 2005. Vanaf 2006 hopen we de Semafoor 4 keer per jaar te kunnen uitbrengen. Dit kan alleen als elke speltak, stafleden, bestuur en ouders meehelpen met het schrijven van stukjes, en deze dan inleveren. Nieuwe stukjes, verhalen, belevenissen, tekeningen en info van sponsoren kunnen gestuurd worden naar semafoor@scoutingerskine.nl.
Ik noem hierboven sponsoren want het uitbrengen van een dergelijk boekje brengt kosten met zich mee die wij graag zouden willen verkleinen door het vinden van sponsoren die misschien voor een kleine vergoeding (zeg 10 euro per uitgave) hun logo of een advertentie zouden willen plaatsen. De oplage is op dit moment 100 stuks, dus reken het maar uit zou ik zeggen.
Christa Froese is een welkome aanvulling van het tot nu toe 1 man tellende redactie team maar we zoeken nog naar meer vrijwilligers die samen een avond per uitgave willen helpen met het in elkaar zetten. Meldt je dan aan via semafoor@scoutingerskine.nl.
Helaas moet de precieze jaargang en uitgave nummer nog achterhaald worden in de archieven dus noemen we dit gewoon de 2e semafoor van 2005. Veel leesplezier en lever allemaal voor 1 maart je kopij in!!
Redactie.
Jawel, ik denk nu toch wel dat het niemand ontgaan is dat scouting Erskine 60 jaar bestaat op 30 april 2006. Tijdens het overvaren en het openen van het nieuwe seizoen is het feestjaar gestart met het oplaten van 60 helium ballonnen. Een 10% van de naam kaartjes die aan deze ballonnen vast zaten zijn door diegene die deze gevonden hebben terug getuurd. Sommige zijn het Ijselmeer overgestoken en in Friesland terecht gekomen. Het verst met een kleine 600 km naar Sylt aan de kust in het noorden van Duitsland is Irene Dankbaar. Haar beide broers hebben haar cadeau in ontvangst genomen aangezien zij momenteel in Jamaica zit.
Met een scouting feest mogen badges natuurlijk niet ontbreken. Door Coen Voordouw is een erg mooi ontwerp gemaakt wat op dit moment bij de drukker ligt. Zodra de badges af zijn zal iedereen een exemplaar krijgen om op zijn of haar uniform te plaatsen.
17 december de dag waarop dit blad is uitgegeven is er een gezamenlijke maaltijd verzorgd door de loodsen met als afsluiting een lekkere kop chocomel....
Zaterdag 28 januari gaan we met de gehele groep naar het Tikibad. Precieze informatie zal door de stafleden/voorzitters nog gegeven worden. Wel zal aan iedereen een bijdrage gevraagd worden om de kosten te dekken.
Zaterdag 25 maart wordt een sponsorloop georganiseerd ten bate van het Ronald mc Donald huis aan de Amstelveense weg. De vrijwilligers van het huis zijn erg enthousiast en willen de speltakken graag een keer rondleiden door het huis. We zullen dit vanuit de groep in het programma gaan passen.
14 tot en met 17 April zijn wij op een gezamelijk kamp. Graag horen wij z.s.m. via de stafleden en voorzitters of leden op de vrijdag niet vrij zijn of het gehele kamp niet mee kunnen. Dit is voor ons belangrijk vanwege vervoer en reserveringen.
Zondag 25 juni: reunie van scouting Erskine, vroeger de Christus Koning groep. Kent u oudleden laat deze zich via 60jaar@scoutingerskine.nl aanmelden voor meer informatie.
Voor alle activiteiten zullen wij binnekort leden en achterban gaan vragen om mee te helpen met het organiseren, vervoeren van personen van en naar het kamp en hulp tijdens de reunie. Heb je ideeen of suggesties laat van je horen.
Het 60 jaar comité.
03 december installatie Bart (zw)
17 december Kerstmaaltijd (allen)
24 december gewoon opkomst (zw)
24 december geen opkomst (zv)
27/30 december winterkamp (zv, wv, lds, kt)
31 december geen opkomst (allen)
07 januari 1 uur langer opkomst (zw)
27 januari 20.00 uur! groeps raad (staf, lds, kt)
28 januari Zwemmen in het Tikibad (allen)
25 maart Sponsorloop Ronald mc Donald (allen)
14/17 april Pasen groepskamp (allen)
25 juni Reünie Erskine, Christus Koning (allen)
08 juli Groeps BBQ (allen)
23 juli/4 augustus Zomerkamp
September 2006 Overvaren en afsluiting seizoen
Legenda:
kt klus team
lds loodsen
staf stafleden
wv wilde vaart
zv zeeverkenners
zw zeewelpen
17 november 2005,
Ter ere van het 60 jarig bestaan van de groep kreeg ik een verzoek om een stukje te schrijven voor de Semafoor, waarvan akte.
Ik vaar al enkele jaren als maritiem officier op een chemicaliën tanker bij Jo Tankers. Om een voorstelling te krijgen van de grootte van het schip maak ik aan de hand van enkele berekeningen een vergelijk tussen een schip en een auto, dan wel een vrachtwagen.
Eerst wat algemene informatie. Het schip waar ik nu op vaar heet de Jo Cedar. De lengte is 182,5 meter, de breedte is 32m en de gemiddelde diepgang na het laden 10,7m. Het hoogste punt boven de waterlijn bevindt zich dan op 32,5m. Het schip heeft in totaal 40 ladingtanks variërend in grootte van 200 tot bijna 3000 kubieke meter (m3) De grootste tank zou je kunnen vergelijken met een gymzaal. De hoofdmotor heeft een vermogen van 10.412Kw (ongeveer 14.160pk) bij een toerental van 117 omw/min. De 6 cilinders hebben elk een diameter van 0,6m en een slag van slag 1,94m. De schroef heeft een diameter van 6 meter.
In Taiwan laadden we dieselolie in voor de bestemming Esmeraldas in Ecuador.
In 23 uur is er 39.038m3 (39 miljoen liter) dieselolie geladen, per uur is dat 1.698m3 (1,7 miljoen liter).
Stel een auto rijdt gemiddeld 15 kilometer (Km) met een liter benzine (6,6lt/100Km). Met de geladen hoeveelheid dieselolie in ons schip zou die auto 14.643 keer de aarde rond kunnen rijden. Met een gemiddelde continue snelheid van 110Km/uur duurt dat 607 jaar.
Hoe vaak je brommertje daar de aarde mee rond kan mag je zelf uit rekenen.
De hoofdmotor van de Jo Cedar verstookt 40,8m3 brandstof per etmaal. Dat is 1.700 liter per uur (0,47lt/sec). In 24 uur leggen we 372 zeemijl af.
372 zeemijl is 689 kilometer. We varen dan 15,5 knopen (28,7Km/uur). De hoofdmotor verbruikt bij die snelheid elke 100 kilometer 5.920 liter brandstof.
Met de geladen hoeveelheid dieselolie kunnen wij 16,5 keer de aarde rond varen. Met een gemiddelde continue snelheid van 15,5 knopen ben je daar dan 4,8 jaar mee bezig. Elke keer dat een zuiger een arbeidsslag maakt wordt er 0,04lt brandstof ingespoten. Bijna twee keer per minuut een borrelglas vol dus.
Stel dat een vrachtwagen een laadtank van 30m3 heeft dan zijn er in totaal 1.300 vrachtwagens nodig om de lading van ons schip te vervoeren. Zelfs al neem je het verbruik van een zuinige auto, zoals hierboven, dan kunnen al die vrachtwagens met die brandstof 11,3 keer de aarde rond. In het echt verbruikt een vrachtwagen natuurlijk veel meer brandstof dan een auto.
Ons schip kan 16,5 keer de aarde rond. Wij zijn dus 31% zuiniger per vervoerde hoeveelheid lading. Wij zijn alleen wel weer wat langzamer dan een vrachtwagen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan met vergelijken, totdat er haast een volledig jaarverslag uitrolt en daar zit niemand op te wachten. Volgens mij hebben jullie nu wel een aardig beeld gekregen. En het is een hele goede rekenoefening!
Het leven van een zeeman heeft mooie kanten. Ik vaar drie maanden en ben dan drie maanden thuis. Genoeg vrije tijd dus, maar aan boord werk je wel bijna het dubbele aantal uren, omdat het een continu bedrijf is. Vele mooie plaatsen heb ik al aangedaan. Tot twee keer toe de piramides van Egypte bezocht. Op Grand Canaria, Mexico, Brazilië en Argentinië onder een palmboom op het witte strand gezeten. En diverse andere leuke uitstapjes gemaakt in China, Maleisië, India, Rusland en Marokko om maar wat te noemen. Maar er zijn ook minder leuke kanten aan het varen, ik kan 3 maanden niet op de scouting komen, laat staan een lekker broodje krokelleket halen. Laat ik maar snel ophouden, voordat ik nog weemoedig word. Hé...... zie ik daar weer een groep dolfijnen? Snel even kijken!
Elmer.
Dag 1
We begonnen onze avond met het showen van ons gepimpte duckie. Lune’s duckie was het eerste. Die heette Glamduck. Daarna kwam Rutger met Stewardduck. Daarna kwam Robin met Dafina duck, die had alleen een pet, gitaar&een koptelefoon. Toen kwam Ruben met Badeend, dat was de slechte versie van Badman. Daarna kwam Amber met Sientjeduck.En als laatste Christa met Bram. Een mooie travestiet. Nadat we de duckieshow gedaan hadden, stond er een plastic zwembadje met water erin voor de Basis. We hielden daarin, twee aan twee wedstrijden maar dan op zijn duckies, dus met je handen op je rug en blazen maar. Duckieborden was het spel hierna, een soort ganzenborden, en als einddoel een bak met water op nr. 83. Lune was al bij 80 terwijl de rest nog bij 20 was. En dat kwam omdat ze steeds op:”It’s your duckieday” kwam. En toen kreeg ze de vogelpest en moest ze weer opnieuw beginnen. Uiteindelijk won Christa met Bram. Na een kopje warme chocomelk maakten we ons klaar voor bed. Christa en Rutger vertelden een verhaal van Diederik van der Kwaak die zijn moeder kwijt was.
Dag 2
De glitters op Lune’s duckie hadden het water nogal glitterig gemaakt. Na een stevig ontbijt met pap, maakte Max en de staf een eendenspotboot. Amber moest toen weg, want ze moest chearleaden op de Dam, dat kon ze niet missen want ze was de Captain. Ze hadden gewonnen. We zijn met de eendenspotboot naar NEMO gesleept. Waar we een hele leuke dag hebben gehad. We moesten toen in het donker uitruimen. We hadden nog een spel gedaan. Lune & Amber waren een team en ook Rutger & Max en Ruben & Robin. Rutger en Max heben dit spel gewonnen. Na het eten: boerenkool met worst werd er nog een verhaaltje verteld van de klusjeseend. We hadden een half uurtje geslapen. Daarna maakte ze ons ruw wakker, we werden gedropt langs de Amstel.In een park begon Amber over de Smileybende die je mond open snijd er zout en azijn in doet en dan heb je een eeuwige lach. In het arkje kwamen 2 scooters aan. Max sprong opeens over een hegje heen en zei dat wij dat ook moesten doen. Maar Robin en Lune waren nogal som bezig, want ze hadden het ijzerdraadje in de heg niet gezien. Lune struikelt en Robin viel er boven op. Om half 3 kwamen we eindelijk aan in de Catamaran.
Dag 3
We werden wakker gemaakt met een ontbijt met ei en spek.We moesten alles opruimen en werden opgehaald.
Geschreven door: Amber & Lune
Zaterdag 22 oktober 2005.
Voordat we vertrokken, vierden we dat Bob 45 jaar bij de Scouting is. Er was een taart en een mooi cadeau en we zongen een speciaal lied. Daarna gingen we ons over de auto’s verdelen. Toen we aankwamen in Vaassen, kregen we van Bob een rondleiding, En daarna gingen we inruimen. Toen gingen we de bedden neerleggen. En daarna mochten we vrij spelen. De meeste deden boef en politie en andere gingen voetballen. Daarna gingen we eten en kregen we er een frikadel bij het eten.Toen iedereen klaar met eten was, gingen we een rondje lopen om dierengeluiden horen en omdat iedereen zo kakelde deden we dat nog een keer. Toen we weer binnen kwamen gingen we wat drinken en het spelletje:”ik ga op reis en neem mee….”
En toen gingen we douchen en kwam Bob ons een nachtzoen geven
Einde
Zondag 23 oktober 2005.
We werden wakker en gingen ochtend gymmastiek doen.
[ rondjes om het gebouw rennen, sommige rende 4 en anderen 10 en Rami de geweldige rende 19 rondjes ] Daarna gingen wij vrij spelen en een wandeling waarbij we blikje trap deden. Toen gingen wij eten en een ballonnen spelletje. Lekker chocolademelk drinken. Daarna naar bed en toen lekker kletsen na verhaal van Bob.
24 oktober 2005.
We werden wakker en Etienne begon te schreeuwen. Toen gingen we ons wassen. Toen gingen we ontbijten. Toen mochten we vrij spelen. Toen gingen we in het bos oorlog voeren en toen won Tims team. Toen gingen we lunchen. Toen werd Etienne opgehaald en ging naar legoworld. Toen gingen we in de middag naar de kaarsmakerij. En daarnaast zat een forellenkwekerij.
En we gingen kaarsen maken en sommige kinderen lieten ze vallen. En toen mochten we een patroon uitkiezen en daarna een kleurtje. En toen gingen we terug. Maar sommige kinderen moesten heel lang wachten in de regen op de auto. En toen kwam Etienne terug van legoworld met een masker op van Bioncle.
En toen gingen we knopen leren dat waren de slipsteek en de timmersteek. We gingen deze knopen leren voor het thema:Jungle.
En het avondeten was macaroni. Daarna gingen we douchen.
Na het douchen gingen we lezen aan tafel. En toen kregen we chips en chocolade melk. En toen gingen we slapen.
Samer,Robin,Michiel,Merijn en Jamie Nest Groen
Dinsdag 25 oktober 2005.
We werden wakker. Toen gingen we ons wassen,en daarna gingen we openen. Daarna gingen we ontbijten en corvee. En daarna mochten we vrij spelen. Toen begonnen we aan sportdag,met touwtjespringen. Daarna gingen we lunchen en een rustuurtje houden,met een verhaal van Bob. Toen moesten we 5 minuutjes stil liggen. En daarna hadden we fruithapje. Toen hadden we weer sportdag met Jeu de boules. Daarna hadden we vrij spelen. En daarna weer sportdag met hardlopen. En weer vrij spelen. Daarna avondeten en corvee. Toen gingen we op Calvin wachten.
Daarna gingen we chocolademelk drinken met cake en boterkoek.
En toen werd Tim opgehaald en toen gingen we slapen.
Peer, Jelle , Julius en Etienne Nest Wit.
Woensdag 26 Oktober 2005
We werden wakker en moesten ons aankleden.
Daarna gingen we openen, toen corvee. Na corvee vrij spelen: Voetballen en met water spelen en toen gingen we lunchen.
Daarna gingen we de vlag zoeken. Sommige gingen daarna weer met water spelen en de andere foto’s kijken of voetballen.
Avondeten, toen gingen we gewicht heffen en lezen.
Calvin, Margo, Wolf en Rami Nest Rood
Donderdag 27 oktober 2005.
Eerst moest nest Groen de ochtendafwas doen. Toen gingen we vrij spelen. Toen ontdekte we de stroom voor onze hut.
Toen gingen we met de bal spelen. En daarna hebben we blikkie trap. Toen moesten we een spel spelen. Dat je de vlag van de tegenpartij moest vinden. Robin had perongeluk haar eigen vlag gevonden.Daarna moesten we de knopen weer leren. En een nieuwe knoop: De paalsteek. Na dat we dat hadden gedaan gingen we eten. We hadden patat, met saté, tomaat en komkommer.
Toen gingen we weer vrij spelen. En daarna gingen we een kampvuur houden. Toen gingen we naar binnen.
Toen kregen we chocolademelk en melk.
En toen gingen we zingen en grapjes maken.
Samar, Merijn, Robin Michiel Jamie Nest Groen
26/11/’05
Het was een leuke dag. We hebben allemaal spelletjes gedaan zoals: Twister, kopgooien, ezeltje prik, een paar kaartspelletjes en nog veel meer leuke dingen. Er kwamen ook zwarte pieten op bezoek, zij strooide veel snoep rond en met de zwarte pieten hebben ook spelletjes gedaan en dat waren dingen als: zoveel mogelijk kruidnoten in je mond stoppen of met een ring om een metale stang zo ver mogelijk te komen. Vanavond begint het Casino gedeelte van de avond. En ons geluksgetal is 83!
We gingen ook voodoo darten. Als je ’t plaatje raakt deed Rutger alsof hij pijn had. Zijn navel was 20 punten, zijn mond 10, ogen 5 en de rest 2.
Bij het spel de ballenfontein won de kleur blauw natuurlijk. Alleen kegen we het niet voorelkaar om 83 ballen te vangen. Het record was 16 ballen van Max natuurlijk. En o ja, we gebruikte 2 clubhuizen: De Catamaran en het Walhalla.
Max, Toon & Reimer
M.A. de Ruyter
Er zijn vele jongens op de troep die niet weten wat de namen op onze boten betekenen. De meeste weten nog wel dat zij stuk voor stuk zeehelden geweest zijn. De Ruyter en Piet Heyn zijn bekenden maar bij Cortenaer, Tjerk Hiddes en Karel Doorman komen al gauw vragen als: “Wat, Wie en Hoe?” Daarom ben ik in boeken gaan snuffelen over elke zeeheld. Omdat het een zo uitgebreid verslag werd besloot ik maar per Semafoor elke zeeheld apart aan te pakken.
We beginnen deze reeks met De Ruyter: Zijn naam is voluit: Michiel Adriaenszoon de Ruyter. Hij werd geboren in een eenvoudig arbeidersgezin in 1607 in Vlissingen. Hij heette 
eigenlijk alleen Michiel Adriaenszoon maar zijn grootvader van moederszijde heette Ruyter en die naam nam hij omstreeks 1633 aan. (het woordje ‘de’ is er later door anderen bijgevoegd maar werd door hemzelf nooit gebruikt). Toen hij 10 jaar was kwam hij als bootsmansjongen op een schip dat de kolonisten naar het Amazonegebied bracht. Hij klom steeds hoger op en kreeg steeds hogere functies (matroos, supercarga, boekhouder enz.). In die periode leerde hij vele talen vloeiend spreken (Engels, Frans, Portugees, Spaans en Iers) en hij haalde als zeeman alle rangen op de Kaap- en Handelsvaart en op de Walvisvaart. Van 1637 tot 1641 voer hij als kapitein op een Zeeuws Kaperschip. De Ruyter trad voor het eerst op als bevelhebber in dienst van de Staten-Generaal toen hij in 1641 als schout-bij-nacht onder Admiraal Arnout Geysels de Portugezen in een zware strijd tegen Spanje hielp. Hij nam in 1642 ontslag en werd weer koopman, reder en kapitein. De eerste Engelse oorlog (1652-1654) brak uit en Michiel werd Vice-Admiraal op een van de twee vloten van de Staten-Generaal. Hij diende in deze oorlog onder Maarten Harpertz. Tromp en Witte de With. Door zijn moed en zijn koele zelfbeheersing en zijn voorzichtigheid vestigde hij in deze oorlog zijn reputatie als vlootvoogd. In de tweede Engelse oorlog (1665- 1667) brak uit en hij werd, pas terug van W. Afrika en N.Amerika om kolonies te veroveren, door de Staten-Generaal tot opperbevelhebber van heel de vloot benoemd als opvolger van Wassenaar-Obdam die gesneuveld was. Door deze benoeming kreeg hij ruzie met Conelis Tromp die al op deze benoeming gerekend had, maar natuurlijk was De Ruyter beter omdat hij ouder was en meer ervaring had. Toen in een 2-daagse zeeslag Tromp De Ruyter niet kon hepen werd hij ontslagen door de Staten-Generaal. In de 3 zee-oorlogen met Engeland in de 17e eeuw won De Ruyter als Admiraal:
De 4 daagse zeeslag, 1666
De tocht naar Chatham, 1667
De slag bij Solebay, 1672
De slag bij Schoneveld, 1673
De slag bij Kijkduin, 1673.
De Ruyter voer altijd met het beroemde schip: De Zeven Provinciën. In 1675 stuurden de Staten-Generaal hem met een slecht uitgeruste vloot naar de Middellandse Zee om Spanje hulp te bieden tegen de Franse Vloot. In die zware slag werd hij getroffen door een kanonskogel. Hij raakte een been kwijt en stierf een paar dagen later op 19-11-1676. Twee dagen na zijn dood kwam het bericht dat de Spaanse koning hem tot hertog had verheven. Zijn stoffelijk overschot is bijgezet in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.
Jos Scholts.
Er was eens een meisje dat Lucie heette. Waar ze vandaan kwam, wist niemand. Lucie had geen vader en moeder meer. Ze was helemaal alleen op de wereld. Ze bezat alleen een lantaarntje, dat van haar moeder was geweest. Het gaf haar licht en ook een beetje warmte in de koude nacht.
Op een stormachtige winteravond was Lucie in het bos op zoek naar een plekje waar ze kon slapen. Toen begon het lichtje in haar lantaarntje ineens te flakkeren. “O nee,” dacht Lucie, “dat mag niet.” Ze probeerde de wind met haar jas tegen te houden, maar een volgende windvlaag blies het lichtje uit. Nu stond ze in het donker en ze begon te huilen. Maar door haar tranen heen zag ze hoog in een boom twee lichtjes. Lichtjes? Hoe kon dat? Lucie keek nog eens goed. Daar zat een uil!
“Ach lieve uil, kun jij me niet helpen?”vroeg ze. “Oehoe,”zei de uil en hij streek voor haar voeten neer. Lucie begreep dat ze hem moest volgen. De uil leidde Lucie het bos uit, naar de straatweg.
“Dank je wel, lieve uil,”zei Lucie toen ze de weg hadden bereikt.
Nu zag Lucie twee lichtjes die snel naderbij kwamen. Het was een arrenslee met een prachtig, zwart paard ervoor. Lucie zwaaide en riep naar de voerman, maar de slee gleed voorbij.
Lucie besloot de weg te volgen, zodat ze niet meer zou verdwalen.
Na een poos zag ze in de verte weer een lichtje. Het was een jongen met een lantaarn in zijn hand. Ze was zo blij iemand te zien, dat ze naar hem toe holde. Gelukkig bleef hij staan. “Hallo!” riep Lucie. “Kun jij me helpen? Mijn lantaarn brandt niet meer.” De jongen keek haar aan. “Ik kan je de mijne niet geven. Die heb ik zelf nodig.” “Je hoeft me je lantaarn niet te geven, maar misschien kun je mijn lichtje weer aansteken?”vroeg Lucie.
Voorzichtig hield de jongen zijn vlammetje bij de pit in Lucies lantaarntje, tot het brandde. “Dank je wel. Nu hebben we allebei een lichtje!”zei Lucie. De jongen keek nog eens naar Lucies koude gezicht en dacht even na.
“Loop maar met me mee naar onze boerderij. Het is veel te koud om buiten te blijven.” Lucie lachte en vertelde en bracht licht in de harten van de boerenfamilie. Toen de dagen langer en minder koud werden, was Lucie nog steeds op de boerderij.
Ze had haar thuis gevonden.
13 december Eelco Nachbahr (secr.)
14 december Leon Rutten (voorz.)
21 december Elmer Fillekes (lds)
25 december Marijn Veenman (wv)
30 december Wolf van Wulften (zw)
31 december Jullius Everard (zw)
04 januari Rami Al Balauwneh (zw)
05 januari Bob van der Laag (zw)
07 februari Julian Latino (zw/lds)
11 februari Samar Al Balauwneh (zw)
11 februari Bob Meijer (lds)
18 februari Daan Voordouw (wv)
05 maart Merijn Meijer (zw)
05 maart Coen Voordouw (lds)
07 maart Jenniffer van Daalen (zw)
11 maart Theo de Koning (Best.)
20 maart Roy Meijer (wv)
27 maart Etienne Kwa (zw)
Allemaal alvast (alsnog) van harte gefeliciteerd!
Tijdens het openen van ons jubileum jaar is voor het eerst de Theo de Koning bokaal uitgereikt. Deze bokaal is vernoemd naar onze gelijknamige oud Schipper en huidig bestuurslid vanwege de erkenning die wij willen tonen voor de vele jaren van inzet en leiding die hij aan onze groep heeft gegeven. De bokaal wordt jaarlijks uitgereikt aan een jeugdlid die zich uitzonderlijk voor de groep heeft ingezet.
Elk jaar kunnen de speltakken aangeven wie zij vinden die het verdient om in het zonnetje gezet te worden. Kalvis Freimanis nu wilde vaart lid heeft de eer gehad om deze als eerste te ontvangen.
Nog een feestelijke uitreiking was er voor Bob van der Laag. Hij kreeg het bronzen waarderingsteken, een van de hoogste onderscheidingen van Scouting Nederland, voor zijn vele jaren inzet.
Ted heeft me gevraagd een stukje voor in de Semafoor te schrijven dus bij deze doe ik dat. Ik zit op dit moment op Jamaica, ja het zonnige eiland in het Caribisch gebiedJ. Ik woon hier bij mijn oom in de hoofdstad Kingston. Mijn oom woont hier al een aantal jaar en is getrouwd met een jamaicaanse vrouw die 2 dochters heeft van rond mijn leeftijd. Ben hier nu reeds een maand en blijf nog tot begin maart dus ruim drie en halve maand dat ik hier woon. Jamaica ligt net onder Cuba en is ongeveer zo groot als een kwart van Nederland (klein dus). Het is hier het hele jaar door ongeveer dezelfde temperatuur zo rond de 32 graden. Jamaica staat natuurlijk bekend om de prachtige stranden de reggae muziek en het relaxte leven. Het is inderdaad prachtig hier en overal hoor je inderdaad Bob Marley, maar veel mensen vergeten dat Jamaica wel degelijk een derde wereld land is en een groot deel van de bevolking in armoede leeft. Het is dus niet allemaal zo mooi als in de reisbrochures staat.
Jullie vragen jullie natuurlijk af wat ik hier dan drie en halve maand doe. Ik werk hier voor een ontwikkelingshulp organisatie genaamd Panos Instituut. Panos is een organisatie die wereldwijd allemaal vestigingen heeft. Mijn oom is directeur van Panos instituut Caribbean, vandaar dat ik hier terecht gekomen ben.
Panos doet verschillende dingen, als eerste proberen ze veel met de media te werken omdat je op die manier veel mensen kunt bereiken. Ze geven onder andere journalisten trainingen om ze in te lichten hoe ze het beste met bepaalde onderwerpen kunnen omgaan. Een van de grote problemen in dit gebied is natuurlijk HIV/Aids, door middel van de trainingen proberen we de journalisten zo goed mogelijk te laten zien hoe ze het beste met het onderwerp om kunnen gaan. Ook doen we veel op het gebied van kinderrechten zo hebben we op Haiti (buureiland van jamaica) een groep straatkinderen bij elkaar gebracht die samen een radio programma maken waarbij ze onder andere andere kinderen interviewen en over hun problemen laten praten. Zodat kinderen meer betrokken worden bij het ontwikkelingswerk.
Ik heb de eerste 2 weken vooral administratief werk gedaan, de database bijgewerkt, artikelen uitgezocht en veel gelezen over de organisatie, zodat ik zelf ook wat meer over de organisatie te weten kwam. De derde week hadden we een hele week een meeting van de GAP (Global Aids Programme) wat ook erg interesant was om bij te wonen. Het is de bedoeling dat ik hier binnekort een eigen projectje ga doen maar hoe en wat precies weten we nog niet.
Verder heb ik hier natuurlijk ook veel vrije tijd. Een nadeel alleen is dat ik hier nergens alleen heen kan. De criminaliteit op jamaica is erg groot en vooral in Kingston is het niet veilig om alleen rond te lopen, zeker niet als blank meisje. Even alleen de deur uit is dus geen sprake van. Daar komt ook nog bij dat ik vorige week tijdens een supermooie paardrijrit helaas mijn been heb gebroken. Na een aantal dagen in het ziekenhuis ben ik nu gelukkig weer thuis maar zit voor de aankomende 4 weken in het gips en dat is erg irritant. Volgende week heeft iedereen hier vakantie en gaan we van alles doen, kerst en oud en nieuw vieren op ze Jamaicaans (ik ben erg benieuwd) en veel uitstapjes maken zodat ik de rest van het eiland ook krijg te zien.
Nou ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn verhaal te lezen, misschien dat er in de volgende semafoor een vervolg komt van mijn avonturen hier op Jamaica.
In iedergeval wil ik iedereen een hele fijne kerst en alvast een heel gelukkig nieuwjaar wensen!
Liefs Irene
-We steeds meer digitaal gaan werken
-De groep verschillende email adressen heeft:
zeeverkenners@scoutingerskine.nl
zeewelpen@scoutingerskine.nl
info@scoutingerskine.nl
semafoor@scoutingerskine.nl
60jaar@scoutingerskine.nl
-iedeen zijn/haar adres gegevens, maar ook insignes enzo kan zien op www.scouting.nl door daar in te loggen met je scouting nummer.
-ook kun je zelf adres wijzigingen aanbrengen
-als iedereen zijn emailadres opgeeft door deze in zijn gegevens toe te voegen of door een email te sturen naar info@scoutingerskine.nl krijg je de semafoor en brieven digitaal thuisgestuurd wat veel postzegels kan schelen.
-er op internet veel informatie en leuke dingen vanuit scouting te vinden zijn
-er nog veel meer verkenners bij de groep kunnen komen
-deze er niet komen zonder hulp van alle leden en ouders
-de welpen op zoek zijn naar enthousiaste leiding
-onze groep al 60 jaar bestaat!
Onlangs hebben we met de gehele groep een erg gezellige spelen dag gehad. Iedereen heeft erg zijn / haar best gedaan om leuke spelen te bedenken. Ook hebben we een paar erg leuke spelen te leen gekregen van kinderboerderij de Bijlmerweide.
Onze dank gaat ook uit naar Bart voor het helpen tijdens de dag en het bedienen van deze spelen.
Namens de hele groep: Bedankt!
19/8/06
